Pamięć. 18 II 1951 r. Śmierć Józefa Pysia "Ostrego"

 

W dniu 18 lutego 1951 r. w wyniku obrażeń odniesionych w walce z MO zmarł

Józef Pyś „Ostry”

Urodził się 26 maja 1926 r. w Wólce Panieńskiej, był synem Jana i Marianny z d. Zawrotniak. W latach 1933-1939 ukończył 6 klas Szkoły Powszechnej w Zamościu, gdzie był członkiem Związku Harcerstwa Polskiego. W 1943 r. wstąpił do Armii Krajowej i był żołnierzem oddziału Jana Turowskiego „Norberta”, gdzie nosił pseudonim „Śmiały”.

Po zajęciu terenu Zamojszczyzny przez wojska sowieckie i (l)WP nie złożył broni i był żołnierzem oddziału AK Tadeusza Łagody „Barykady”. W dniu 20 grudnia 1945 r. wraz z Janem Kowaszem „Leszczyną”, Władysławem Cięcierą „Stokrotką” i Teofilem Niemczukiem „Jaskółką” udali się do młynarza Stanisława Winniczuka w Zamościu, celem uzyskania mąki. Młynarz nie wydał im jej, lecz zawiadomił o tym MO, wskazując, że napastnicy zażądali od niego wydania pieniędzy i grozili mu bronią. W następstwie działań MO Pyś został zatrzymany w dniu 29 grudnia 1945 r. 14 stycznia 1946 r. został osadzony w więzieniu w Zamościu, zaś wyrokiem Sądu Okręgowego w Zamościu z 12 lutego 1946 r. skazano go na 5 lat więzienia. Przebywał w tym więzieniu do 8 maja 1946 r., kiedy został uwolniony przez oddział Stowarzyszenia "Wolność i Niezawisłość" Romana Szczura „Urszuli”. Po  uwolnieniu włączył się do akcji partyzantów w więzieniu. Od tego czasu do sierpnia 1946 r. był żołnierzem oddziału WiN „Urszuli”. Prawdopodobnie w sierpniu 1946 r. był żołnierzem rejonu WiN Łabunie dowodzonego przez Stanisława Niemczuka „Grzegorza”, a później członkiem drużyny lotnej żandarmerii WiN z rejonu Łabuń. Od września 1946 r. wchodził w skład placówki WiN Sitno-Kotlice dowodzonej przez Józefa Włoszczuka „Czada”, „Pistoleta”.

W dniu 11 kwietnia 1947 r. ujawnił się przed PUBP w Zamościu. Po ujawnieniu pracował w gospodarstwie rodziców. Jednak zmuszony był dalej się ukrywać, bowiem na początku maja 1947 r. UB podjęło próbę jego aresztowania. Ponownie wstąpił do oddziału „Barykady”. Prawdopodobnie w marcu 1948 r. wstąpił do II Inspektoratu Zamojskiego AK i wchodził w skład I rejonu Kotlice dowodzonego przez Józefa Włoszczuka „Pistoleta”. Był również członkiem oddziału lotnej żandarmerii podległego Marianowi Pilarskiemu „Jarowi”, a od grudnia 1949 r. dowodzonej przez Wincentego Mieczysław Wróblewskiego „Szuma”. Po śmierci „Barykady” w 1949 r. i objęcia dowództwa przez Stanisława Pakosa „Wrzosa” był żołnierzem jego oddziału.

Od 30 grudnia 1950 r. był poszukiwany listem gończym.

                                               

16 lutego 1951 r. ok. godz. 22.00. „Ostry” przybył do Julii Michońskiej przy ul. Lwowskiej 154 w Zamościu. W dniu 18 lutego 1951 r. MO w Zamościu została poinformowana przez Karolinę Strzałkowską, że u jej lokatorek Janiny Kuleszy i Julii Michońskiej przebywa jakiś mężczyzna, który ukrywa się przed władzami. Karolina Strzałkowska nie znała jednak jego nazwiska. Tego dnia ok. godz. 10.00 do jej domu wysłano czterech funkcjonariuszy MO (plut. Józefa Kucia, plut. Czesława Szumiło, kpr. Wacława Pszczela i sierż. Mieczysława Kabla), aby sprawdzić powyższe informacje. Do mieszkania Michońskiej wszedł dzielnicowy Józef Kuć z innym nieustalonym milicjantem, zaś dwóch milicjantów, w tym Wacław Pszczel, zostało na zewnątrz. W mieszkaniu przebywali tylko Michońska i Pyś. Na pytanie Kucia Michońska powiedziała, że w domu nikogo poza nią nie ma. Postanowił jednak skontrolować mieszkanie, zaś drugi milicjant został w kuchni. Po wejściu do pokoju Kuć zauważył leżącego na łóżku Pysia. Zapytany o nazwisko Pyś wskazał, że nazywa się Zawrotniak. Kuć skojarzył je z poszukiwanym dezerterem z (l)WP. Wówczas grożąc „Ostremu” pistoletem TT kazał mu wstać i podnieść ręce do góry. Pyś strzelił do niego kilka razy z pistoletu. Na odgłos strzałów Michońska i drugi milicjant uciekli z domu.

W wyniku postrzałów Józef Kuć został ciężko ranny w klatkę piersiową, prawe płuco i prawe przedramię oraz stracił przytomność. „Ostry” zabrał mu pistolet „TT”. Wraz z włąsną bronią wyskoczył przez okno zamierzając uciec. Na zewnątrz „Ostry” zauważył milicjanta Wacława Pszczela. Zamierzał do niego strzelić z automatu, jednak broń się zacięła. Wówczas „Ostry” odbezpieczył granat z zamiarem jego rzucenia w kierunku milicjanta. Został jednak postrzelony w rękę, co spowodowało eksplozję granatu. Wybuch urwał „Ostremu” rękę i ciężko go zranił powodując jego upadek. Milicjanci zabrali leżącemu broń i zabrali do szpitala w Zamościu. Tam dokonano amputacji dłoni.  „Ostry” zmarł w szpitalu w Zamościu 18 lutego 1951 r. ok. godz. 19.30.

19 lutego 1951 r. w Zakładzie Medycyny Sądowej Akademii Medycznej w Lublinie przeprowadzono oględziny zewnętrzne i sekcję zwłok Józefa Pysia, celem ustalenia przyczyny śmierci. Stwierdzono liczne rany: głowy (w okolicy potylicznej  - 5 ran o brzegach nierównych, poszarpanych; Przebicie kości czaszki od strony potylicznej z dwoma metalicznymi odłamkami) ramienia prawego (na ramieniu szereg ran o brzegach nierównych, poszarpanych; na grzbiecie ręki lewej ujawniono ranę powierzchowna), klatki piersiowej i szyi po stronie prawej (4 rany o brzegach nierównych, poszarpanych); uszkodzenie mózgu,  płuc i wątroby z wylewami krwawymi;  ranę po amputacji ręki prawej. Przyczyną śmierci było uszkodzenie mózgu w wyniku rany postrzałowej. Odniesione obrażenia mogły powstać w następstwie wybuchu granatu ręcznego.

Ciało Józefa Pysia zostało pochowane w nieustalonym miejscu, a o tym fakcie nie poinformowano rodziny. Jego szczątki odkryto dopiero 11 września 2018 r. na cmentarzu przy ul. Unickiej w Lublinie w wyniku prac ekshumacyjnych przeprowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej Oddział Lublin W dniu 30 września 2019 r. po uroczystym pogrzebie szczątki niezłomnego żołnierza spoczęły w krypcie bazyliki pw. św. Antoniego w Radecznicy.

 

 

AIPN Lu 08/218,

AIPN Lu 08/228/2

AIPN Lu 81/1559,

AIPN Lu 012/690,

AIPN Lu 022/631,

AIPN Lu 26/205,

B.P. Szyprowski, „Z moich kości i z mojej krwi powstanie prawdziwy Polak…” II Inspektorat Zamojski Armii Krajowej (marzec 1948-grudzień 1954), Warszawa 2021, s. 580-585

B. Szyprowski, Józef Pyś (1926-1951) [w:] Konspiracja i opór społeczny w Polsce 1944-1956. Słownik biograficzny, t. VI, red. K. Krajewski, Warszawa 2021, s. 331-335.

Z wizytą u Pani Wandy Piłat

W dniu dzisiejszym odwiedziliśmy w Alojzowie Panią Wandę Piłat łączniczkę oddziału Henryka Kwaśniewskiego "Luxa" wywodzącego się z II Inspektoratu Zamojskiego AK. Na jej posesji w walce z UB i KBW zginęli w grudniu 1951 r. Henryk Kwaśniewski "Lux", Wacław Kwaśniewski "Mściwy", zaś aresztowani zostali Stanisław Borsuk "Suchy", Jan Wiśniewski "Mariusz", "Zawór" oraz rodzice pani Wandy i jej mąż. Natomiast Pani Wanda zmuszona była się ukrywać do 1952 r.

Pani Wanda przekazała zdjęcia i wspomnienia do mojej publikacji.  Zostaliśmy bardzo ciepło i gościnnie przyjęci. Dzięki takim osobom pamięć o bohaterskich żołnierzach walki o niepodległość Polski z komunistycznym zniewoleniem nie zaginie. 

Pani Wando życzymy wielu lat w zdrowiu.

 

Pismo w sprawie Edwarda Skalnego i Tadeusza Łagody

 Pismo w sprawie upamiętnienia śmierci Tadeusza Łagody "Barykady" - żołnierza AK, WiN oraz Edwarda Skalnego - żołnierza oddziału Jana Leonowicza "Burty" z Samodzielnego Obwodu WiN Tomaszów Lub. 

13 lutego 1951 r. w Zamościu w mieszkaniu  Mieczysława i Julii Zajewskich w potyczce z  funkcjonariuszami UB Zamość zginął:

                                                        Kazimierz Piotrowski „Cygan”

Urodził się 15 czerwca 1930 r. w Brudku. Był synem Tomasza i Amelii zd. Kniaź. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej.  Z zawodu był rolnikiem. Od 1950 r. był żołnierzem oddziału Stanisława Pakosa „Wrzosa” wywodzącego się z II Inspektoratu Zamojskiego Armii Krajowej. Od lutego 1950 r. Piotrowski najczęściej przebywał z Ryszardem Wińskim „Dziadkiem”. Utrzymywali również kontakt ze Zbigniewem Uchnastem "Sylwanem" z Polskiej Armii Narodowej, m.in. po rozpoznaniu dokonanym przez "Sylwana"  - "Czarny" i "Dziadek" 2 września 1950 r. zabrali pieniądze z Urzędu Wodno-Melioracyjnego w Tyszowcach. 

W nocy 12/13 lutego 1951 r. „Dziadek” i „Cygan” przybyli do mieszkania Mieczysława Zyjewskiego w Zamościu przy ul. 3-go maja 15/13, gdzie przenocowali. Mieszkanie było lokalem kontaktowym placówki zamojskiej Polskiej Armii Narodowej - antykomunistycznej organizacji założonej przez Ryszarda Ciszewskiego "Mariana". 13 lutego 1951 r. rano Zyjewski poszedł do spółdzielni fotograficznej, w której pracował a „Cygan” i „Dziadek” przebywali w jego mieszkaniu. Tego dnia przybyła tam również Danuta Pilarska. Około godz. 9.00 Zyjewski wrócił do domu. 13 lutego 1951 r. funkcjonariusze PUBP w Zamościu, na podstawie wcześniejszych  informacji o członkach PAN i lokalach kontaktowych, rozpoczęli działania mające na celu aresztowanie członków Polskiej Armii Narodowej. Tego dnia przyszli do mieszkania Mieczysława Zyjewskiego. Funkcjonariusze UB oficjalnie przedstawili się jako pracownicy urzędu mieszkaniowego szukając wolnego pokoju do wynajęcia. W mieszkaniu zastali Mieczysława Zyjewskiego, Julię Zyjewską, Danutę Pilarską. „Cygana” wyszedł z mieszkania na korytarz. Tam UB-owcy próbowali go zatrzymać. Jednak Piotrowski nie pozwolił na to i próbował wyciągnąć broń z kieszeni. Strzelili do niego raniąc go śmiertelnie. W wyniku postrzału "Cygan" zmarł na miejscu. W tym czasie na korytarzu pojawił się „Dziadek”, który przed przybyciem UB opuścił mieszkanie. Widząc zaistniałą sytuację uciekł mimo oddanych za nim strzałów. Przy Piotrowskim znaleziono dwa pistolety: P-31 i „TT” oraz dwa granaty. Miejsca pochówku Piotrowskiego do dzisiaj nie znaleziono.

Nowa publikacja o Stefanie Kobosie "Wrzosie"

Zamojszczyzna doczekała się kolejnego opracowania z okresu II wojny światowej oraz powojennej walki antykomunistycznej.

Dzięki pomocy Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Zamość ukazała się publikacja Wojciecha Hanusa i Magdaleny Szczepańskiej pt. "Historia o której się nie mówi - porucznik Stefan Kobos ps. "Wrzos".

                                                   

Publikacja przedstawia życiorys Stefana Kobosa "Wrzosa", "Michorowskiego", który od 1940 r. do 1944 r. był członkiem podziemia antyniemieckiego oraz antyupowskiego, zaś po wkroczeniu wojsk (l)WP i Armii Czerwonej na Zamojszczyznę członkiem podziemia antykomunistycznego. Przez cały ten czas do chwili aresztowania był związany z Brzezinami koło Bełżca. Zawiera szereg niepublikowanych do chwili obecnej dokumentów oraz zdjęć i relacji wspomnieniowych.  

W zasadzie publikację dobrze podsumowuje we wstępie Prezes SZŻAK Okręgu Zamość Pan Sławomir Zawiślak:

"Porucznik Stefan Kobos nazywany jest partyzancką legendą Lubelszczyzny. Swoją niezłomną postawą w walce z okupantem niemieckim oraz ukraińskimi nacjonalistami wpisał się w krąg najwybitniejszych dowódców Armii Krajowej i WiN. Jego działalność konspiracyjna była związana z niewielką miejscowością na pograniczu powiatów tomaszowskiego i lubaczowskiego − Brzezinami. Dla okolicznych mieszkańców, którzy przez lata udzielali mu schronienia i wsparcia, stał się symbolem wierności żołnierskiej przysiędze i ideałom niepodległej Rzeczypospolitej. 

Niniejsza publikacja przedstawia losy lokalnego bohatera, ale przede wszystkim stanowi nasz hołd oddany Żołnierzowi Niezłomnemu. Realizuje także potrzebę edukowania i propagowania prawdy historycznej wśród naszego społeczeństwa, zwłaszcza młodego pokolenia Polek i Polaków".

Jeśli można stwierdzić, że publikacja zawiera jakieś nieścisłości, o co w zasadzie trudno w tak opracowanym kompendium wiedzy o Stefanie Kobosie 'Wrzosie", to w zakresie opracowania biogramu Mariana Pilarskiego można było sięgnąć do nowszych publikacji poświęconych mu: A. Gałan, Marian Pilarski (1902-1952) [w:] Konspiracja i opór społeczny w Polsce 1944-1956. Słownik biograficzny. T. V, red. K. Krajewski, Warszawa 2018 czy B. Szyprowski, Marian Pilarski (1899-1952) – twórca i dowódca II Inspektoratu Zamojskiego AK, „Zeszyty Historyczne WiN” 2018. 

Należy również nadmienić, że w świetle dokumentów źródłowych (np. AIPN Lu 21/26/5; AIPN Lu 034/3; AIPN Lu 01/435/9; APL, 35/1099/0/6.3/163; APL, 35/1072/0/1.20/266), a także opracowań historycznych dotyczących Mariana Pilarskiego (zob. A. Gałan, Marian...; Z. Leszczyńska, Ginę...,; B. Szyprowski, Marian...; R. Wnuk, Lubelski...; R. Wnuk, Konspiracja...) dyskusyjne wydaje się umieszczenie przy zdjęciach ze str. 29 i 32 w opisie zdjęć Mariana Pilarskiego (na którego mundurze nie widać oznak stopnia wojskowego) stopnia majora, bowiem ostatnim zweryfikowanym jego stopniem wojskowym, który miał jeszcze w maju 1945 r. był stopień chorążego, zaś Zygmunt Klukowski i Jerzy Krzyżanowski wskazywali, że jeszcze w 1949 r. posiadał on stopień chorążego (Z. Klukowski, Zamojszczyzna, t. II, 1944-1959, Warszawa 2008; J. Krzyżewski, Ulica Sokalska, „Biuletyn Towarzystwa Regionalnego Hrubieszowskiego im. Stanisława Staszica” 1996, nr 2-3). 

Autorzy niniejszej publikacji zresztą przedstawiając biogram M. Pilarskiego (s. 29-30) poza jego stopniem chorążego nie przedstawiają w biogramie żadnych innych jego awansów, stąd opis zdjęć stanowi pewną niekonsekwencję.

Nadto w opracowaniu zabrakło wykorzystania dostępnej literatury, która mogłaby wzbogacić publikację, np.: 

- M.A. Stawecki, Smocza jama, Tomaszów Lub. 1992,

- R. Wnuk, Konspiracja akowska i poakowska na Zamojszczyźnie od lipca 1944 do 1956 r., Zamość 1993,

- R. Wnuk, Lubelski Okręg AK DSZ i WiN 1944-1947, Warszawa 2000,

  Niemniej jednak pozycja powyższa pomimo tych niewielkich mankamentów stanowił dobry przyczynek odsłaniający dzieje Zamojszczyzny w latach 1940-1956.

Książka do pobrania w formacie pdf w zakładce "nasze publikacje" Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Zamość - Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Zamość (akzamosc.pl)

                                                                                                                Bartłomiej Szyprowski

Publikacja o II Inspektoracie Zamojskim AK

Wreszcie po długim okresie oczekiwania ukazała się pozycja "Z moich kości i z mojej krwi powstanie prawdziwy Polak..." II Inspektorat Zamojski Armii Krajowej (marzec 1948-grudzień 1954 r.) - stanowiąca monografię antykomunistycznej organizacji na Zamojszczyźnie utworzonej w marcu 1948 r. przez Mariana Pilarskiego "Jara". Zadaniem organizacji było przygotować kadry do oczekiwanej na wiosnę 1950 r. III wojny światowej oraz ograniczona działalność zbrojna. Jako zwarta struktura przetrwała ona do kwietnia 1950 r., zaś później pomimo aresztowania jej kierownictwa przez jednostki UB w kwietniu 1950 r. jej żołnierze kontynuowali walkę zbrojną do 1952 r., zaś ostatni zostali ujęci w grudniu 1954 r. 

Publikacja jest wynikiem ponad czteroletniego gromadzenia i opracowania materiałów archiwalnych i wspomnieniowych pozyskiwanych z różnych źródeł (kwerenda archiwów; pozycje wspomnieniowe i opracowania, relacje rodzin) a także obejrzeniem miejsc opisywanych w książce i wykonanie dokumentacji fotograficznej. 

„Z moich kości i z mojej krwi powstanie prawdziwy Polak…”. II Inspektorat Zamojski Armii Krajowej (marzec 1948 – grudzień 1954 r.) - Książki - Instytut Pamięci Narodowej (ipn.gov.pl)

Na publikację składają się: 

1. Dziewięć rozdziałów merytorycznych:

- Zamojszczyzna (lipiec 1944-kwiecień 1947 r.),

- Dowódca II Inspektoratu Zamojskiego AK,

- II Inspektorat Zamojski AK,

- Cele i metody działania II Inspektoratu,

- Oddziały i akcje zbrojne,

- Aresztowania i procesy członków organizacji,

- Działania członków organizacji po aresztowaniu kierownictwa,

- Współpracownicy oddziałów zbrojnych organizacji,

- Działania UB wobec organizacji

2.  Noty biograficzne, obejmujące biogramy 143 osób,

3. Aneksy, obejmujące m.in. członków II Inspektoratu, którzy stracili życie  w walce z reżimem lub w wyniku represji;  charakterystyki czy zestawienie członków

4. Wkładkę zdjęciową z 94 fotografiami (jest to liczba ograniczona przez wydawcę z uwagi na duża objętość publikacji - 886 stron tekstu + wkładka zdjęciowa).

Mam nadzieję, że powyższa monografia przyczyni się do poznania tej nieznanej szerszemu ogółowi czytelników organizacji a wraz z nią bohaterskich zmagań z reżimem komunistycznym na Zamojszczyźnie. 

Jest dostępna m.in. na: Z moich kości i z mojej krwi powstanie prawdziwy Polak... II Inspektorat Zamojski - Książka | Księgarnia internetowa Poczytaj.pl

Zapraszam do lektury.

                                                                                                          Bartłomiej Szyprowski

Unieważnienie wyroku WSR w Lublinie na Mieczysława Szewczuka "Włocha"

W dniu 1 września 2021 r. Pani Alfreda Albrecht - siostra żołnierza II Inspektoratu Zamojskiego AK Mieczysława Szewczuka "Włocha", który od kwietnia 1951 r. był członkiem oddziału Stanisława Pakosa "Wrzosa" złożyła wniosek o unieważnienie wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 20 grudnia 1951 r. sygn. Sr 760/51, wydanego na sesji wyjazdowej w Zamościu, którym został uznany za winnego sześciu czynów: z pkt I- VI podpunkt a-c) i skazany na karę śmierci 1). 

Pomoc na tym etapie pełnomocnikowi wnioskodawczyni adw. Piotrowi Ulanowskiemu okazali Pan Dariusz Pilarski (w zakresie przekazania części materiałów archiwalnych) i Pan Adam Pyś 2).

Po przeprowadzeniu postępowania Sąd Okręgowy w Zamościu postanowieniem z dnia 24 lutego 2021 r. za sygn. II Ko 200/20/un uznał powyższy wyrok za częściowo nieważny, tj. w zakresie czynu : I (udział w oddziale zbrojnym), II (posiadanie broni palnej) i VI ppkt a), c) (walka z MO pod Dzierążnią i zabór pieniędzy z podatków w Zwiartowie i Dzierążni). W pozostałym zakresie wniosek oddalił 3). 

Powyższe postanowienie zostało zaskarżone na korzyść przez pełnomocnika wnioskodawczyni oraz Prokuratora Okręgowego w Zamościu w zakresie oddalającym wniosek, tj. czynów z pkt III, IV, V i VI ppkt b wyroku WSR. W niezaskarżonej części postanowienie sądu uprawomocniło się, co spowodowało unieważnienie wyroku w pkt I, II i VI ppkt a) i c) 4).

Postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 26 maja 2021 r. za sygn. II AKz 325/21 uchylono postanowienie Sądu Okręgowego w Zamościu w zaskarżonej części i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Zamościu 5). 

Sprawa została ponownie rozpoznana przez Sąd Okręgowy w Zamościu za sygn. II Ko 110/21. W jej toku m.in. pełnomocnik wnioskodawczyń samodzielnie wpadł na pomysł złożenia wniosku do sądu o przesłuchanie mnie w charakterze świadka. Dzięki Pani Annie Koper udało mu się ze mną skontaktować. Nawiązaliśmy kontakt mailowy i telefoniczny, zarówno w sprawie przesłuchania jak i wniosków przedstawienia wniosków dowodowych 6). W dniu 6 października 2021 r. zostałem przesłuchany, na okoliczności działalności oddziału Stanisława Pakosa "Wrzosa", wykonywania likwidacji oraz panującego w oddziale rozkazodawstwa wojskowego. Cieszę się, że moja wiedza na temat II Inspektoratu Zamojskiego AK, sądownictwa wojskowego i wykonywanych likwidacji przydała się wnioskodawczyniom oraz sądowi, co nie byłoby możliwe gdyby nie inicjatywa pełnomocnika wnioskodawczyń Pana adw. Piotra Ulanowskiego. Wydaje się, że przekazane przeze mnie informacje sąd uznał za wystarczające do wyjaśnienia sprawy, bowiem oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o powołanie biegłego. Sąd odroczył sprawę do 3 listopada 2021 r. 7)   

W dniu 3 listopada 2021 r. Sąd Okręgowy w Zamościu w sprawie o sygn. II Ko 110/21 wydał postanowienie, którym uznał za nieważny wyrok WSR skazujący  "Włocha" na karę śmierci w zakresie wszystkich punktów wyroku nieobjętych poprzednim postanowieniem sądu, tj. III, IV, V i VI ppkt b) 8). W jego uzasadnieniu w szerokim zakresie oparł się na moich zeznaniach.

Postanowienie powyższe jest nieprawomocne. O ile nie zostanie ono zaskarżone przez Prokuraturę Okręgową w Zamościu uprawomocni się i unieważnienie części wyroku "Włocha" rozpoznawanej po raz drugi przez sąd stanie się faktem.

Czekam z niecierpliwością, bowiem jest to jedyny sposób, aby symbolicznie zadośćuczynić za szykany doznane przez tego niezłomnego żołnierza podziemia antykomunistycznego.  

                                                                                                               

1) Wniosek o unieważnienie wyroku z 1 IX 2020 r., kopia w zbiorach autora,

2) Rozmowa autora z adw. P. Ulanowskim, 4 XI 2021 r.

3) Postanowienie Sądu Okręgowego w Zamościu, sygn. II Ko 200/20/un, 24 II 2021 r., kopia w zbiorach autora

4) Zażalenie Prokuratora Okręgowego w Zamościu, 12 III 2021 r., kopia w zbiorach autora; Zażalenie pełnomocnika wnioskodawczyni, 23 III 2021 r., kopia w zbiorach autora.

5) Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie sygn. II AKz 325/21,  26 V 2021 r., kopia w zbiorach autora

6) Korespondencja mailowa z okresu VIII-X 2021 r.; Protokół posiedzenia sądu, 6 X 2021 r.; Rozmowa autora z adw. P. Ulanowskim, 4 XI 2021 r.

7)  Informacja od adw. P. Ulanowskiego o ustnych motywach postanowienia sądu z 6 X 2021 r.

8) Postanowienie Sądu Okręgowego w Zamościu sygn. II Ko 110/21,  3 XI 2021 r., kopia w zbiorach autora

Bartłomiej Szyprowski