 |
| Zdjęcie z 1987 r. IPN |
Urodził się 24 stycznia 1923 r. w Dubie. Był synem Marcina i Marii zd.
Adamczyk, W rodzinie oprócz niego było rodzeństwo: Genowefa (ur. 1918 r.), Jan
(ur. 1920 r.) oraz Feliks (ur. 1921 r.). Młody "Radwan" ukończył 3
klasy szkoły powszechnej , a później zajmował się rolnictwem.
Od 1944 r. był żołnierzem 6 plutonu kompanii AK „Wiklina” dowodzonej przez
Józefa Kaczoruka „Ryszarda”, gdzie posługiwał się pseudonimem „Radwan”.
Od sierpnia 1944 r. do połowy października 1944 r. był żołnierzem 3. Dywizji Artylerii w Trawnikach, skąd
zdezerterował.
W dniu 14 kwietnia 1947 r. ujawnił się w PUBP w Zamościu. Później pracował
w gospodarstwie rodziców.
Od lutego 1949 r. był członkiem II Inspektoratu Zamojskiego AK, gdzie
pełnił funkcję łącznika. Brał również udział w akcjach przeprowadzanych przez
oddział Ludwika Rogalskiego „Kanciarza”. Podczas akcji UB przeciwko żołnierzom
II Inspektoratu uniknął aresztowania i zaczął się ukrywać. Początkowo
ukrywał się samotnie u różnych gospodarzy m.in. Antoniego Kornasa, Jana Żyły i
Jana Bentkowskiego, a następnie wstąpił do oddziału Wincentego Mieczysława
Wróblewskiego „Szuma”.
W lipcu 1951 r. przeszedł do oddziału Henryka Kwaśniewskiego „Luxa”, który
wkrótce opuścił i ukrywał się samotnie u różnych gospodarzy m.in. w
stodole Kazimierza Cygana w Kol. Dub oraz w Zubowicach.
W dniu 2 sierpnia 1951 r. wyjechał z terenu Lubelszczyzny i przebywał
początkowo na terenie Wałbrzycha i Wrocławia. Używał fałszywego nazwiska Stefan
Grabowski. Następnie wyjechał do Łodzi, gdzie od maja 1953 r. pracował w
prywatnej firmie elektromonterskiej Jana Mironienko w Pabianicach.
W dniu 19 maja 1953 r. został zatrzymany
przez MO w Pabianicach podczas próby wyrobienia dowodu osobistego i został przekazany do KWMO w Łodzi.
Postanowieniem Wojskowej Prokuratury Rejonowej w Łodzi z 21 maja
1953 r. został tymczasowo aresztowany do dnia 19 lipca 1953 r.
W dniu 21 czerwca 1953 r. gdy był przewożony pociągiem na Lubelszczyznę uciekł
eskortującym go milicjantom. Ukrywał się na terenie biłgorajskim. 23 czerwca
1953 r. dostał się w ręce bezpieki (według
jednych źródeł został zatrzymany przez funkcjonariuszy KPMO w Biłgoraju a
według innych sam się zgłosił).
W dniu 15 października 1953 r. został osadzony w więzieniu na Zamku w
Lublinie, a następnie w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Lublinie z 19 marca 1954 r. sygn. Sr
439/53 został skazany na 12 lat więzienia i karę odbywał w więzieniu we
Wronkach.
Postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z 31 marca 1964 r. został
warunkowo zwolniony. Więzienie opuścił 6 kwietnia 1964 r.
Zmarł 23 marca 1992 r. w Kaliszu i został pochowany na cmentarzu miejskim w
Kaliszu.
Postanowieniem SW w Kaliszu z 10 września
1998 r. unieważniono wydany na niego wyrok WSR w Lublinie sygn. Sr 439/53
uznając, że działał na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
Od 30 września 1970 r. był żonaty z Izabelą Borowiak.
